Użycie znieczulenia komputerowego daje możliwość wykonania całkowicie bezbolesnego znieczulenia. Dzięki swojej konstrukcji mamy możliwość trzymania końcówki jak długopis i ustawić końcówkę igły pod kątem 15-20 stopni do płaszczyzny dziąsła. A zwrócenie uwagi na skos igły i prawidłowe ustawienie go do dziąsła daję możliwość wkłucia na minimalną głębokość, bez dotknięcia wysoce unerwionej okostnej.
Kolejną zaletą komputerowego znieczulenia jest możliwość wybrania odpowiedniego trybu prędkości do danej techniki.
Płynnie przechodzącej od podawania kropelkowego do wyższych prędkości kiedy pacjent jest już znieczulony.
Średni czas utrzymywania się efektu znieczulenia miazgi wynosi 60 minut dla 2% lidokainy z 1:100 000 adrenaliną, 50 minut dla 2% mepiwakainy z 1:200 000 noradrenaliną i 25 minut dla 3% mepiwakainy bez środka obkurczającego naczynia . Warto pamiętać, że znieczulenie tkanek miękkich utrzymuje się dłużej niż znieczulenie miazgi, stąd w przypadku dzieci powinno ograniczać się dawkę stosowanego leku, tak aby uniknąć ryzyka uszkodzenia warg, języka czy policzka wskutek samouszkodzenia przy braku czucia po wykonanym znieczuleniu.
Długo działające leki do znieczuleń miejscowych (na przykład bupiwakaina) nie są zalecane do stosowania u dzieci ze względu na duże ryzyko uszkodzenia tkanek miękkich podczas dłuższego czasu utrzymywania się efektu znieczulenia po zakończeniu zabiegu często nieadekwatnego do potrzeb anestezji w tej grupie pacjentów.
Do znieczuleń śródwięzadłowych (PDL) natomiast, według danych z piśmiennictwa, nie zaleca się leków o stężeniu 4%, zawierających środek obkurczający naczynia w stężeniu 1:100 000, a także 2% z 1:50 000 .Oprócz leków miejscowo znieczulających w postaci do wstrzyknięć w stomatologii dziecięcej stosowane są leki powierzchniowo znieczulające (amidowe i estrowe) w postaci żeli, kremów i sprayów
Szczególnie istotne jest delikatne wkłucie w tkankach zbitych takich jak podniebienie, w których dodatkowo istnieje ryzyko bolesności wynikającej z nadmiernego ciśnienia. Komputerowe znieczulenie SleeperOne i SOAN posiadają system aktywnej kontroli ciśnienia zapewniający bezpieczeństwo iniekcji.
Kość podniebienna posiada porowatą strukturę (kanaliki odżywcze w strukturze kości zbitej), w efekcie czego jest to teoretycznie najlepsza okolica do deponowania znieczuleń. Jednak trudność w technice podawania oraz brak precyzji w kontrolowaniu ciśnienia dla tego typu znieczulenia sprawiają, iż znieczulenia podniebienne nie były wcześniej chętnie wykonywane. Współcześnie postęp medycyny sprawił, że AMSA wróciło do łask. Do największych zalet znieczulenia podniebiennego można zaliczyć między innymi:
- bezbolesność – znieczulenie dokonuje się bardzo szybko, jednym wkłuciem, które samo w sobie nie jest szczególnie odczuwalne;
- bezpieczeństwo – nie ma ryzyka powikłań ani skutków ubocznych;
- znieczulenie wielu zębów poprzez wykonanie tylko jednego wkłucia;
- możliwość zastosowania małej ilości środka znieczulającego przy zachowaniu dobrych efektów (duża wydajność);
- zachowanie sprawności mimicznej i brak odrętwienia warg u pacjenta.
Znieczulenia podniebienne wymagają jednak bardzo dużo precyzji i doświadczenia. Charakterystyczna budowa okolicy podniebienia powoduje, że znieczulenia wykonywane w tym miejscu są często uznawane przez pacjentów za bardzo nieprzyjemne i kojarzą się ze znacznym dyskomfortem. Duża spoistość błony śluzowej podniebienia, niewielka ilość lub brak tkanki podśluzowej wymagają szczególnej ostrożności podczas podawania znieczulenia, tak aby było ono skuteczne i niebolesne.
